Program

Birkaç ay öncesine kadar yapay zekanın insan doğası ile olan ilişkisinde hararetle tartıştığımız ne varsa Covid-19’la ters yüz oldu. Yapay zekanın göz kamaştırıcı gelişimi karşısında insanın temel yetenekleri ve iletişim becerilerinin belirsiz geleceğini konuşurken hep birlikte küresel bir distopya deneyimi yaşadık. Bu deneyim, her büyük ölçekli krizde olduğu gibi mevcut düzeni yerle bir ederken yepyeni bir yaşam anlayışının da başlangıcı oldu. Teknolojinin egemenliği karşısında gün geçtikçe zayıflayacağından korktuğumuz “insani değerler” ve “sosyal zeka” yeteneklerimize her zamankinden daha çok ihtiyaç duyduk! Biz dünyanın her yerinde evlerimize kapanıp işlerimizi çoklu ekranlar, chat odaları, mesajlaşma uygulamaları aracılığıyla yapmaya çalışırken “yeni normal” hayatımız oldu. Fiziksel olarak birlikte olmasak da birbirimizi ısıttık. İşlerimizi yürüttük. Belki her zamankinden daha yaratıcı işler yaptık. Yapay zeka karşısında kaybetmekten korktuğumuz “duygular” birleştirici gücümüz oldu. Hep birlikte anladık ki, geleceğimiz yine insan, yine insani duygular. Teknoloji her zaman heyecan verici ama “sadece insanı anladığınız zaman anlamlı”